جنایت عظیم آمریکایی ها که از یادها نمی رود/ چند نفر از شهدای پرواز 655 استان فارسی بودند؟

به گزارش خنج کهن به نقل از شیرازه؛ فریاد دروغین حقوق بشری آمریکایی ها در حالی گوش جهانیان را پُر کرده است که طی یکصد سال اخیر یک طرفه فجیع ترین جنایت های بشری ایالات متحده امریکا بوده است. 28 سال پیش در چنین روزی یکی از بزرگترین جنایت های بشری توسط آمریکا رقم خورد. يک ناوشکن جنگي با نام وينسنس، هواپيماي ايرباس ايراني را بر فراز خليج فارس، با دو فروند موشک ساقط کرد و 290 مسافر اين هواپيما از جمله 156 مرد، 53 زن، 57 کودک 2 تا 12 ساله و 8 کودک زیر 2 سال، 16 خدمه پرواز شهید و 42 نفر با ملیت‌های یوگسلاو، پاکستانی، هندی، عربی کشته شدند. تاکنون بارها چگونگی این حادثه دردناک را شنیده یا خوانده اید. از این که چرا به این هواپیما شلیک شد تا غرامتی که آمریکا برای پرداخت آن دبه کرد. شاید روایت چگونگی جمع آوری اجساد متلاشی شده مسافران این هواپیما، موضوعی باشد که کمتر در رسانه ها به آن پرداخته شده است. غواصان تفحص پیکر شهدا آن روزها را خوب به یاد دارند و خاطرات آن ها تکان دهنده اما شنیدنی است. مادری که هنوز بچه‌اش را سخت در آغوش داشت «منصور قاسمی» یکی از افرادی بوده که نقش مهمی در تفحص پیکر 290 شهید هواپیمای ایرانی در آب های خلیج فارس را دارد. او می گوید: از 290 مسافری که به شهادت رسیدند، ما با عملیات غواصی توانستیم تنها اجساد نزدیک به 190 نفر از مسافران پیدا شد و پیکر حدود 100 نفر از مسافرین هرگز پیدا نشد. قاسمی از خاطرات جستجوی پیکر مسافران می گوید: «آن روزها من صحنه‌ای را دیدم که هربار به خاطر می‌آورم تا چند روز از نظر روحی اذیت می‌شوم، اما برای شما می‌گویم. یکی از روزها یک تیم دونفره برای جست‌وجو به زیر آب رفته بودیم که یک قطعه از بدنه هواپیما را پیدا کردیم که حدوداً 2 یا 3 پنجره هواپیما را شامل می‌شد. این قطعه به نحوی در بستر دریا بود که بخش بیرونی هواپیما به سمت ما بود. ما با طناب این قطعه را بستیم و پس از آن قطعه را به سمت بالا کشیدند. ما هم همراه قطعه داشتیم به سطح آب می‌آمدیم. تقریباً در عمق 20 متری بودیم که من به غواصی که همراهم بود گفتم من بروم بخش داخلی آن قطعه را ببینم. وقتی رفتم صحنه‌ای را دیدم که خیلی عجیب بود. هنوز دو صندلی به این بدنه وصل بود. مادری روی این صندلی نشسته و کمربند بسته بود. این مادر در این حال هنوز بچه‌اش را سخت در آغوش داشت». پیرزنی که از جسد خلبان محافظت می کرد امیر دریادار دوم ناصر سرنوشت یکی از معدود بازماندگان ناوچه همیشه قهرمان یکی دیگر از غواصانی است که آن روزها مامور جستجوی پیکر مسافران بود. او می گوید: «جمع‌آوری اجساد و بقایای هواپیما با به کارگیری حدود 80 غواص و تمامی امکانات منطقه یکم دریایی، حدود 52 روز طول کشید. دریادار سرنوشت یکی از خاطرات تلخ آن روزها را چنین روایت می کند: یکی از اجسادی که ما پیدا کردیم، جسد خلبان هواپیما کاپیتان رضائیان بود. جسد را به ساحل منتقل کردیم که روستای (سُنی‌نشین) شیب‌دراز در جزیره قشم بود. وقتی برگشتم، دیدم یک پیرزن بالای سر جسد کاپیتان ایستاده. به او گفتم نیاز به حضور شما نیست. نیروهای ما برمی‌گردند و جنازه را منتقل می‌کنند. او در جواب گفت: من وظیفه خود می‌دانم که در اینجا باشم تا حیوانات وحشی به جنازه حمله نکنند. بعدها شنیدم پیش‌نماز اهالی روستا، ماهی‌گیری در این منطقه را برای 2 ماه ممنوع کرده است. می‌گفت ماهی‌های این منطقه گوشت انسان خوردند و باید مدتی بگذرد تا پاک شوند. مردم هم همین کار را کردند» چند کار ماندگار و مستند برای گرامیداشت شهدای این حادثه حالا هر سال همین روز مردم، محل شهادت این شهدای مظلوم را گلباران می کنند. شرکت هواپیمای ایران ایر تا دی 1390 همچنان از شمارهٔ پرواز 655 برای هواپیماهای تهران به دبی استفاده می‌کرد. محمود شهباری مستند 60 دقیقه ای «پرواز صبح یکشنبه» را در طول دو سال بررسی خود ساخت که در چهارمین جشنواره فیلم عمار به نمایش در آمد. انیمیشن «مروارید سرخ» ساخته  بهروز سلطانی فر سال گذشته از تلویزیون پخش شد. چند نفر اهل فارس یودند؟ از 290 شهید این هواپیما، 30 نفر هم اهل استان فارس بودند، یکی اهل داراب و 19 نفر لارستانی و 10 نفر از شهرستان گراش. اسامی شهدای لارستانی در این حادثه رحمت الله پاکدامن، احمد احمدی، محمد شجیعی، غلامحسین نوشادی، عارف دوزنده، محمد دوزنده، حلیمه اسلوب، جواد آقایاری، شاه جهان بخشی زاده، مرتضی قادری نژاد، احمد قادری نژاد، فاطمه قادری نژاد، سعید کمال، صدیقه هنر، عبدالرحیم کمال، سید کامل انصاری، محمد شایان، محمد قلی پور، جواد آقایاری بودند و زنگنه اینالو اهل داراب. اسامی شهدای گراشی این حادثه هم به شرح زیر است: شهید امید علی بندی، شهید شهربانو اژدهایی، شهید اعظم بندی، شهید فاطمه نسا اژدهایی، شهید حسن بندی، شهید محمود بندی، شهید مجید بندی، شهید معصومه بندی، شهید محمد بندی و شهید شهناز بندی و همچنین شهید محمدعلی خدادای نیز دیگر شهید این حادثه تلخ است. شهر من خنج...